Canada - dag 11 & 12

Dag 11

Ondanks dat de dagen inmiddels een beetje door elkaar beginnen te lopen en ik het grootste deel van de tijd niet weet welke dag het is, wist ik vandaag maar al te goed welke dag het is: zaterdag! Wat betekent dat het weekend is en de gondel naar Whistler Mountain open zou zijn. Jokes on me. Na voor de zekerheid nog een keer gecheckt te hebben, is de Whistler Gondola toch echt volledig gesloten voor het seizoen. Wel is het mogelijk om via de Blackcomb Gondola en de Peak-to-peak Gondola de Whistler Mountain op te komen. Opgelost dus, zou je denken. Niets is minder waar. Ja, het is mogelijk om de Whistler Mountain op te komen. Probleem is dan alleen dat alles bovenop de berg gesloten is. De Skybridge, de restaurants, zelfs de rescue patrols. Aangezien de Skybridge onderdeel is van de High Note Trail – de hike die ik op de planning had staan – wist ik niet zo goed wat ik nu zou gaan doen. Uiteindelijk besloot ik om toch maar Whistler Mountain op te gaan en daar van het uitzicht te genieten en misschien een andere (korte) hike te doen.

Een uurtje later liep ik door Whistler naar de gondel toe, toen ik tot mijn verbazing ineens Marc zag staan! Marc was een van mijn kamergenoten in Vancouver. Ik wist dat hij ook in de buurt van Whistler zat, maar de kans dat ik hem tegen zou komen leek me niet heel groot. Marc is een Canadees, maar komt uit Montreal en spreekt voornamelijk Frans en een klein beetje Engels, wat de communicatie soms wat lastig maakt. Na – ondanks de taalbarrière – kort bijgepraat te hebben, vroeg ik naar zijn plannen vandaag. Ook hij was van plan de Whistler Mountain op te gaan, maar omdat alles gesloten was, leek het ons bij nader inzien toch beter om iets anders te doen. Marc had twee dagen daarvoor de Blackcomb Mountain Trail gedaan: dit is de trail waarbij je (zoals de naam al prijsgeeft) de Blackcomb Mountain beklimt en vervolgens de gondel naar beneden neemt. Mede door de prijzen van de gondel (CAD 65 om de gondel omhoog te nemen, CAD 15 om de gondel omlaag te nemen), besloten we om deze trail te doen. Ik had nooit – maar dan ook nooit – verwacht dat ik een berg waar normaal op wordt geskied op zou klimmen in plaats van vanaf zou skiën (of snowboarden). Ik snap tijdens wintersport namelijk nooit waarom mensen een hele dag een berg willen beklimmen, en dat allemaal om 1 afdaling te doen voordat de dag voorbij is. En nu was ik degene die de berg op zou klimmen. Ik niet alleen overigens: naast mij en Marc een heleboel andere mensen. Er was namelijk een evenement aan de gang, waarbij mensen in 2 dagen (en de nacht ertussen) 8 keer de berg op lopen/klimmen. 8 keer de Blackcomb Mountain is namelijk even hoog als 1 keer de Everest. Na de trail 1 hele keer gedaan te hebben, kan ik jullie met zekerheid zeggen dat ik deze absoluut geen 8 keer in 2 dagen wil doen. De trail is zo’n 6 kilometer lang en duurt gemiddeld 3 uur om te voltooien. Tussendoor kom je prachtige uitzichten, een ‘verlaten’ kasteel met glijbanen die alleen in de winter wordt gebruikt, heel veel eekhoorns, een hert en 2 marmotten tegen. De top is echter het mooist: eenmaal aangekomen bij de gondel, kun je nog verder omhoog lopen en een aantal hikes doen. Aangezien Marc en ik genoeg hadden aan onze hike de berg op, zijn we – na onze magen gevuld te hebben met veel te zoute, maar veel te lekkere patat – alleen een stukje verder omhoog geklommen, om tot de eeuwige sneeuw te komen.

Omdat we zeker langer dan 3 uur over de hike hebben gedaan (deels vanwege de vele pauzes, deels vanwege het negeren van alle borden en barricades en door het raam van het kasteel heen klimmen om van de glijbaan af te kunnen) moest ik nu toch echt terug naar mijn auto om nog op een redelijke tijd bij mijn volgende bestemming te komen: Cache Creek. Dit plaatsje heeft niet veel bijzonders (behalve 300 motels – probeer dan maar eens die ene te vinden die jij hebt geboekt via booking.com), maar ligt toevallig op de weg naar Jasper, mijn volgende bestemming. Ik nam afscheid van Marc – al zullen we elkaar waarschijnlijk weer tegenkomen in Jasper – en begon aan mijn rit van 3,5 uur naar Cache Creek. Het motel was goed verzorgd, al heb ik altijd bepaalde vooroordelen over motels. De wifi was in ieder geval sterk genoeg om de film Nerve te streamen op Netflix en tijdens het eten van mijn adventure food te kijken.

Dag 12

Omdat Jasper vanaf Cache Creek nog ruim 500 kilometer rijden is, heb ik deze dag vooral de binnenkant van mijn auto gezien. Daarnaast natuurlijk ook de mooiste uitzichten. De omgeving van Cache Creek en de eerste 300 kilometer daarna zijn relatief vlak. En ik zeg relatief, want de heuvels die wij in Limburg hebben zijn hier niks bij. Gedurende de reis worden de bergen echter steeds hoger totdat je tegen het begin van de Canadese Rockies aankijkt: wat een machtig uitzicht.

Ik checkte vanochtend precies 5 minuten te laat uit en zat om 11:06 in mijn auto. Na wat gehannes met de navigatie (de GPS kent de straat waar mijn volgende hostel aan ligt niet) kon ik rond 11:15 vertrekken. Wat me opviel is dat de GPS aangeeft dat ik 6,5 uur over de reis zou doen, terwijl maps die avond ervoor 5,5 uur aangaf. Zal wel door file komen, dacht ik nog. Tegen het einde van de reis begon ik het toch steeds raarder te vinden: waarom zou ik nog anderhalf uur moeten doen over de laatste 40 kilometer? Kijkend naar de kaart leek het me niet dat ik op zulke moeilijke bergwegen zou komen dat je maar 25 kilometer per uur kan rijden. Misschien dat het ligt aan een lange rij bij de grens tussen British Columbia en Alberta, dacht ik. Maar eenmaal bij de grens aangekomen, was ik de eerste auto aan de balie. De baliemedewerkster vertelde me dat je een pas moet kopen om Jasper (en de overige nationale parken van Alberta) in te komen. Omdat ik hier nog zo’n anderhalve week ben, was het voordeliger om een jaarpas te kopen (mooi excuus om binnen een jaar terug te komen). Toen ik na de grenspost doorreed en naar de tijd keek, kwam eindelijk het besef: het is hier een uur later dan waar ik vandaan kom. Iets met tijdzones en zo? Puntje bij paaltje heb ik 5,5 uur gedaan over een reis, kwam ik 6,5 later aan en is het nu 8 uur later in Nederland (in plaats van 9 uur). Goed om te weten.

De eerste indruk van Jasper is dat ik verliefd ben: het dorp ziet er superschattig uit (van wat ik heb gezien) en is omgeven door bergen. Waar je ook kijkt: overal zie je bergen. Nu helpt het ook dat het weer meezat, dus misschien dat ik mijn eerste indruk de komende dagen nog moet bijstellen. Maar ik heb de lokale makelaarswebsite van Jasper al doorgespit (grapje, pap en mam. De huizen zijn hier ook niet te betalen, dus geen zorgen).

Dingen die ik vandaag heb geleerd:

-          De GPS heeft een update nodig: hij/zij/hen stuurde me naar de oude locatie van het hostel (verlaten, bovenop een berg en dichtgetimmerd met houten panelen).

-          Een lege koffiebeker doet perfect dienst als prullenbak in je auto.

-          Er is een Whistler Mountain in Jasper. Ik weet het, ik vond het ook erg verwarrend.