Roadtrip Noorwegen - Dag 3

Het wordt steeds later dat ik kan beginnen aan mijn (voor nu) dagelijks terugkerende blog. Ik checkte dan ook pas rond een uur of 8 in bij de bed & breakfast waar ik vanavond slaap. De B&B bevindt zich in een simpel – en beetje gedateerd – gebouw. Ik heb een douche op de kamer, maar voor de wc moet ik de gang oplopen. De ruimte waar het ontbijt morgen wordt geserveerd is ook simpel, maar ziet er gezellig uit. Ik heb deze B&B expres uitgekozen vanwege de “hostel”-sfeer die het afgeeft; misschien kom ik nog gelijkgestemden tegen. Toen ik me net bedacht dat mijn oplader nog in de auto ligt en ik deze ben gaan halen, kwam ik inderdaad al iemand op de gang tegen die in was voor een praatje. Fijn om mijn eigen stem ook eens buiten mijn hoofd te horen en zonder dat het gillend op harde muziek in de auto is. Al bel ik ook nog dagelijks met mijn ouders, dus ik moet niet overdrijven 😉.

Vandaag ben ik van Kristiansand naar Stavanger gereden. De meest korte route die je kunt nemen duurt zo’n 3,5 uur. Volgens mijn reisgidsje (thanks, mama) en internet is er echter veel meer te zien als je de langere, toeristische route langs de kust neemt (letterlijk toeristische route – zo wordt die genoemd). Ik wist nog niet zeker wat ik wilde doen, aangezien die route weer behoorlijk wat uren rijden zou betekenen en ik relatief laat vertrok. Ik hoefde namelijk pas om 12 uur uit te checken en daar maakte ik natuurlijk goed gebruik van. Vervolgens nog een rondje door het centrum van Kristiansand gedaan om mijn ontbijtje – lees: brunch – te scoren. Het centrum van Kristiansand ziet er erg gezellig uit. Het lijkt bijna een groot dorp en als je er loopt, zou je niet verwachten dat het één van de grotere steden van Noorwegen is. Daarnaast heb ik (in het buitenland) nog nooit zoveel mensen zien fietsen. Dat is blijkbaar echt een ding in Kristiansand. Voor een donderdagmorgen vond ik het centrum vrij druk – overal liepen mensen en er leek een evenement voor een politieke partij bezig te zijn. Dat maakte dat het centrum wel nog gezelliger oogde. Ik heb zowaar een paar foto’s genomen voor een sfeerimpressie.

Toen ik eenmaal vertrok, wist ik nog steeds niet welke route ik precies wilde nemen. Wel wist ik dat ik in ieder geval naar de vuurtoren van Lindesnes wilde. Dit is de meest zuidelijk gelegen vuurtoren van Noorwegen en – zo heb ik me door het reisgidsje en internet laten vertellen – een toeristische trekpleister. Je kunt je auto relatief dicht bij de vuurtoren parkeren, een kaartje voor 80 NOK aan een automaat kopen die vervolgens nergens meer wordt gecheckt, en het laatste stukje naar de vuurtoren lopen. Eerlijk gezegd vond ik het uitzicht en de tunnels die rondom de vuurtoren door de grote rotsen heen lopen, interessanter dan de vuurtoren zelf. Er was veel te zien en te ontdekken (vooral door de tunnels die overal en nergens heen lopen), maar vanwege de tijd ben ik niet langer dan een uurtje gebleven. Eenmaal terug in de auto besloot ik toch maar de toeristische route te nemen. Ik belde de B&B dat ik wat later aan zou komen, verruilde mijn lange broek voor een korte (ja, zelfs in Noorwegen hebben we zon – al is het iets kouder dan nu in Nederland) en ging verder met de reis.

Ik ben ontzettend blij dat ik de toeristische route heb genomen. Ondanks dat ik weer zo’n 6 uur in de auto heb gezeten, ben ik langs hele indrukwekkende plekken gekomen die ik niet had willen missen. Het lijkt alsof elk stukje water in Noorwegen gelijk omringd is door een heel fjord (wat waarschijnlijk in dit deel van Noorwegen ook het geval is), wat de uitzichten ontzettend mooi maakt. Helaas is er bijna geen mogelijkheid om langs de weg te stoppen en foto’s te maken, vooral aan het begin van de route niet. Eén van de eerste mogelijkheden waarbij ik mijn auto langs de weg kon zetten, ben ik gestopt en heb ik een tijd lang bij het water gezeten. Het was heel rustgevend en het geklots van het water en de stilte eromheen deden me denken aan het kanoën in Noorwegen, 3 jaar geleden. Ik had er wel uren kunnen zitten, maar vanwege de tijd was dat helaas niet mogelijk. Ik heb mezelf voorgenomen om zulke plekken komende weken maar op te zoeken wanneer ik ga wildkamperen.

Een deel van de route loopt door het Magma Geopark heen – een gebied van zo’n 2300 km2 dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Het gebied heeft zijn naam te danken aan de grote rotsformaties die miljoenen jaren geleden uit magma zijn gevormd. De rotsen bestaan uit een bepaald type steen – anorthosiet – dat maar op een aantal plekken in de wereld te vinden is (vooral in Noorwegen en Canada). De maan bestaat overigens ook voor een groot deel uit dit type steen. Ik hoor jullie denken: “Is Merel ineens geïnteresseerd in aardrijkskunde?”. Zeker niet, heb het vak niet voor niets laten vallen op de middelbare. Met dit verhaal hoop ik wel over te kunnen brengen hoe bijzonder dit gebied is en vooral: hoe mooi dit gebied is. Voor deze natuur en dit soort uitzichten ben ik naar Noorwegen gekomen. Op een gegeven moment – ergens tussen Hauge en Egersund in – kwam ik langs de mooiste plek tot nu toe. Ik wist niet dat je emotioneel kon worden van water, rotsen en bomen, maar dat is dan maar weer iets wat ik vandaag heb geleerd. Terwijl ik het uitzicht in me opnam, kwamen de tranen in mijn ogen. Een full blown jankpartij, f*ck. En dat al op de eerste dag, terwijl ik de mooiste dingen nog moet gaan zien. Alleen maar happy tears hoor, wees gerust. Waar ik wel van baal, is dat het gevoel lastig is vast te leggen in foto’s en filmpjes, al heb ik het natuurlijk wel geprobeerd. Voor wie vanuit de foto’s niet begrijpt wat ik precies bedoel; Stavanger heeft een vliegveld en vanuit daar is het slechts 1 à 2 uur rijden naar de beruchte plek. Ik laat het je graag zien.

Het laatste deel van de route (na Egersund) is relatief vlak, maar nog steeds hartstikke mooi. Het doet me een beetje denken aan het vlakke Nederland, met de weilanden en de koeien (bij nader inzien vooral de Hoeksche Waard dus). Van Stavanger heb ik nog niet veel gezien, aangezien ik in één keer door ben gereden naar de B&B. Ik ben van plan komende dagen hier te blijven en vanuit de stad dingen te zien en ondernemen, dus een stadsbeschrijving krijgen jullie nog van me tegoed. Morgen zal ik mijn auto in ieder geval laten staan en er een rustig dagje van maken. Welterusten!

Dingen die ik vandaag heb geleerd/me zijn opgevallen

1.      In Noorwegen mag je 80 km/u door haarspeldbochten heen rijden. Ik heb het toch maar niet geprobeerd.

2.      Op de route ben ik zo’n 36 bushaltes en welgeteld 1 hele bus tegengekomen (terwijl ik zo’n 5 uur lang op dezelfde weg heb gereden). Dan is Connexxion toch zo slecht nog niet.  

3.      Ook in Noorwegen is het dragen van een mondkapje niet verplicht.

4.      De muren van de B&B zijn best dun; ik hoor mijn buurman (of vrouw) snurken.