Canada - dag 15

Vannacht rond 4 uur kwam Marc eindelijk aan in Jasper. Marc was mijn kamergenoot in Vancouver die ik een week later toevallig tegenkwam in Whistler. Ook hij zou naar Jasper gaan, maar met de trein in plaats van de auto. We hadden afgesproken om weer te meeten in Jasper en vervolgens samen naar Banff te rijden. Op het moment van afspreken niet wetende dat de trein van Marc zo’n 12 uur (!) vertraging zou krijgen. Door een gat in de rails (of de weg?) was de trein genoodzaakt om midden op het spoor – en tussen twee stations in – tot nader order te stoppen. In plaats van 4 uur ’s middags kwam Marc dus om 4 uur de volgende ochtend mijn kamer binnenstrompelen. Vanwege dit weerzien, de verhalen die gedeeld moesten worden en het plannen van onze overnachtingen in Banff, had ik die nacht iets minder uur slaap dan het RIVM zou adviseren, maar we doen het er maar mee. Ondanks dat was de volgende dag redelijk volgepland en zou deze (ongepland) nog voller worden.

De volgende ochtend zijn Marc en ik naar de Edith Cavell Meadows gereden. Dit is een berg met een gletsjermeer in het dal, op een half uurtje rijden van Jasper. De trail begint bij het meer zelf, dus mensen die alleen het meer vanaf de grond willen bezichtigen, hoeven hiervoor niet ver te lopen. Het meer zelf was weer mooi blauw, maar door de beginnende kou in september – en het feit dat het meer wordt gevuld met ijskoud, smeltend gletsjerwater – was het meer gehuld in een dun laagje ijs. Niet genoeg om op te staan, maar wel genoeg om de blauwe kleur van het meer iets doffer te laten worden. Ondanks dat was het uitzicht vanwege de omgeving en de gletsjer op de achtergrond weer bijna buitenaards. De trail tot aan de top van de berg en terug is zo’n 8 kilometer en duurt volgens Alltrails ongeveer 3,5 uur. Het begin bestaat vooral uit haarspeldbochten door de bomen met tussendoor mooie uitzichten op het meer, terwijl je wordt vergezeld door heel veel pika’s (ook wel fluithazen genoemd – waarschijnlijk door hun hoge geschreeuw). De tweede helft van de trail bevindt zich boven de bomengrens en is vooral steil de berg oplopen. Vanaf hier zie je het meer minder goed, maar heb je wel gigantische uitzichten op de bergen om je heen. Het pad was op sommige punten tricky: door beginnende sneeuw/ijs en het feit dat de berg op sommige punten bestaat uit heel veel losse steentjes (praktisch gravel) kwamen mijn bergschoenen weer goed van pas. Ondanks dat ze me aan het begin van de trip een gigantische blaar hebben bezorgd die nog steeds niet helemaal is geheeld, ben ik toch erg dankbaar voor die 10-euro-dingen-van-marktplaats. Vanaf de top is het meer deels te zien: niet het uitzicht dat we hadden verwacht, maar alsnog een heel mooi uitzicht. Na een tijdje op de top te hebben gezeten – en voor fotograaf te hebben gespeeld voor alle mensen die voor en na ons op de top kwamen – moesten we echt beginnen aan de tocht naar beneden, aangezien we nog een lange rit naar Banff tegemoet hadden. We konden echter niet vertrekken zonder eerst onze namen op een steen te hebben gekerfd en de steen te hebben toegevoegd aan de ‘inukshuk’ die boven op de top was gebouwd. De route naar beneden ging een stuk sneller dan naar boven. Toen we eenmaal voorbij het moeilijkere stuk gravel waren (niet gevallen, win!), waren we snel weer op de parkeerplaats.

De weg van Jasper naar Banff (via Highway 93) heeft denk ik de mooiste uitzichten die ik ooit heb gezien. De weg brengt je van de ene grote berg naar de andere – nog grotere – berg en van het ene blauwe meer naar het andere – nog blauwere – meer. De foto’s zullen voor zich spreken (overigens allemaal zonder editen). Omdat we op sommige punten gewoon moesten uitstappen – omdat het kijken naar de omgeving anders met 90 kilometer per uur te gevaarlijk zou worden – duurde de rit van 3,5 uur iets langer en kwamen we zo’n 4,5 uur later aan bij ons hostel in Banff. Daar wachtte Mario op ons – een van de twee vrienden waarmee ik mijn kamer deelde in Jasper. Omdat het al best laat was en we nog niet hadden gegeten, besloten we snel te douchen en om te kleden en ons naar het centrum van Banff te begeven. Op basis van het advies van een aardige meid in de bus, zijn we geëindigd bij Rose & Crown: een leuk café met goede nacho’s en nog betere muziek. Het was best druk in het café en hoe later het werd, hoe drukker het ook werd op de dansvloer. Ik had natuurlijk niet veel nodig om me te laten overhalen. Dit leidde ertoe dat we rond 03:00 ’s ochtends – na 30 minuten lopen – terug waren bij het hostel, met het plan om de volgende ochtend om 07:00 te vertrekken naar Lake Louise. Klein spoileralert voor de volgende blog: dat is natuurlijk niet gelukt…