Roadtrip Noorwegen - dag 1

660 kilometer, 3 stops, 2 uur gebrekkig Engels praten met twee Polen en een afspeellijst van 6 uur en 45 minuten verder, maar ik ben aangekomen in het hotel! Voor een eerste reisdag niet slecht, aangezien ik geen file had en ik niet één keer fout ben gereden (kun je het geloven; Merel die in één keer goed rijdt?). Ik ben nu aangekomen in Handewitt, Duitsland, net onder de grens van Denemarken. Het plan is om morgen de grens over te gaan, Denemarken te doorkruisen en om 18:00 de ferry naar Noorwegen te nemen. Daar heb ik een kleine drie weken om zoveel mogelijk te zien en te doen (mijn route is redelijk ambitieus) en vooral te genieten.

Erg voorbereid voor deze reis voel ik me niet. Is ook niet heel gek, aangezien ik iets meer dan een maand geleden definitief besloot om mijn plannen naar Canada te laten varen en in plaats daarvan naar Noorwegen te gaan. Canada is namelijk nog steeds hermetisch afgesloten voor Nederlanders, zelfs als je volledig gevaccineerd bent. Noorwegen komt als Europees land qua natuur misschien het dichtst in de buurt bij Canada en aangezien ik al een keer eerder naar Noorwegen was geweest, was de keuze redelijk makkelijk gemaakt. Ik had dus iets meer dan een maand om me voor te bereiden voor de reis. Dit was alleen ook de maand waarin ik 6 dagen per week (vrijwilligers)werk had, mijn scriptieverdediging moest voorbereiden en een week ging zeilen met mijn pa, Kris en Anouk. De voorbereidingen moest ik dus zoveel mogelijk tussendoor treffen en zonder de hulp van mijn ouders (dankjewel papa en mama) had ik nu waarschijnlijk niet onderweg geweest. Ik weet ook dat het voor hen een grote stap is om hun dochter voor het eerst alleen op reis te zien gaan en dat begrijp ik heel goed. Daarom nog een extra dankjewel voor jullie steun en ik zal jullie zo veel appen, bellen en facetimen dat jullie gek van me zullen worden 😉.

Ik vind het overigens juist niet erg om “onvoorbereid” op reis te gaan. Het zorgt voor erg veel flexibiliteit, waardoor ik straks per dag kan bekijken wat ik wil en wat mogelijk is. Gelukkig had ik het hotel van vannacht al wel geboekt, zodat ik vandaag een “doel” had om naartoe te rijden. Ik heb me keurig gehouden aan iedere twee uur één stop (alleen niet allemaal van minimaal 15 minuten). Na de tweede stop, waarbij ik heerlijk in de zon mijn broodje heb gegeten (waarom gaat de zon schijnen wanneer ik naar het buitenland ga?), kreeg ik last van een after-lunch-dip. Om deze te lijf te gaan, heb ik met behulp van mijn afspeellijst een ontzettend mooi één-vrouws-concert gegeven (al zeg ik het zelf), waardoor er nu vrij weinig over is van mijn stem. Voor wie benieuwd is naar het arrangement; stuur even een appje. Voor het juiste bedrag valt vast wel iets te regelen. Het één-vrouws-concert hielp ook om mijn snelheid onbewust omhoog te krikken en binnen no-time reed ik 150 km op de Duitse autobahn (heerlijk, geen snelheidslimiet). Ik werd overigens nog steeds keihard ingehaald door Duitsers die veel harder reden, dus mijn gele kenteken was niet het enige dat verraadde dat ik niet uit Duitsland kom.

Vlak voorbij Hamburg heb ik een derde stop gemaakt om even te tanken (zowel benzine als red-bull: het effect van mijn één-vrouws-concert was inmiddels uitgewerkt). Op de parkeerplaats kwam ik een jong stel tegen dat – volgens hun bordje – naar Kopenhagen moest. Aangezien ik richting Denemarken rijd, vond ik het wel zo netjes om naar hun plannen te vragen. Ze bleken Teresa en Kristian (ja, met een K!) te heten en uit Polen te komen. Ze zijn bezig om van Dansk naar Kopenhagen te liften en weer terug. Ik heb ze aangeboden om ze een eind richting Denemarken te brengen, aangezien ik daar toch heen moest en daar waren ze me erg dankbaar voor. Ik voelde me erg “overpacked” (sorry voor het vernederlandsen van Engelse woorden, mam) toen zij hun twee backpacks en 1 rugzakje in mijn overvolle auto propten, maar gelukkig paste het net. De laatste anderhalf/twee uur van mijn trip vlogen zo voorbij, aangezien Teresa en Kristian erg spraakzaam zijn. Van de Mac-kroket tot Woodstock en van egels tot Mercedesbusjes; alles is voorbij gekomen. Gelukkig hou ik ook van goede gesprekken, dus mijn stem heeft vandaag meer te verduren gekregen dan ik had verwacht van mijn eerste dag alleen reizen.

Nadat ik Teresa en Kristian bij een – volgens hen – juiste plaats om een nieuwe lift te vinden, had afgezet, was het nog maar 10 minuten naar mijn hotel. De man bij de receptie is erg vriendelijk en de kamer simpel maar mooi. Omdat ik erg graag mijn eerste dag op papier wilde zetten voor jullie, ben ik – na een korte douche – meteen gaan typen. Tussendoor even gekeken naar restaurants in de buurt en ik heb een mooie gevonden op 150 meter lopen, waar ik zo naartoe ga. Ik hoop zoveel mogelijk en zo vaak mogelijk verhalen en foto’s vast te kunnen leggen voor jullie, maar dat is onder andere afhankelijk van de wifi en hoe druk ik het heb. In ieder geval bedankt voor het lezen, als je het vol hebt gehouden en tot hier bent gekomen 😉. Tot de volgende blog!

Dingen die ik vandaag heb geleerd:

1.      Wanneer je je broodje met kaas per ongeluk anderhalf uur buiten het boterhamzakje in de auto in de zon legt, heb je een panini. Best lekker!

2.      Tak in het Pools is “ja”  en Tak in het Zweeds is “nee”. Volgens Kristian dan, want volgens Google is Tack in het Zweeds dankjewel.

3.      Hamburg bestaat vooral uit heeeel veeeeel tunnels (of in ieder geval wat ik ervan heb gezien).

4.      In Duitsland is het nog steeds verplicht een mondkapje te dragen in winkels of andere binnenruimtes (dat was ik niet meer gewend en ben ik dus ook twee keer vergeten…).