Roadtrip Noorwegen - dag 19, 20 en 21

Dag 19

Vandaag had ik nog een volle dag die ik in Oslo kon besteden. Het zou mooi weer worden en daarom had ik mezelf voorgenomen om naar het Vigelandpark te gaan. Dit is een park in het westen van Oslo waar meer dan 200 sculpturen staan die allemaal door dezelfde kunstenaar – Vigeland, hoe raad je het toch? – zijn gemaakt. Alle sculpturen betreffen mensen, in verschillende stadia van het leven, in verschillende aantallen en bezig met verschillende dingen. Toen ik opstond voor het – veel te vroeg eindigende – ontbijt en naar buiten liep (ik zit in een ander gebouw dan het hoofdgebouw waar de eetzaal is) merkte ik dat het weerbericht het bij het rechte eind had: het was ongekend lekker weer voor deze tijd van het jaar. Het was dus zeker geen slecht idee om iets buiten te ondernemen en ik besloot dat het sculptuurpark mijn eerste stop zou worden.

Met behulp van een bus (waar ik weer heel badass zonder kaartje ben ingestapt) en de benenwagen kwam ik een klein uurtje later aan bij het park. De sculpturen waren leuk om te zien, vooral de grote toren aan het begin (of einde?) van het park was erg indrukwekkend. Nu hielp het natuurlijk ook wel dat het zonnig was en bijna alle sculpturen uit wit steen bestaan. Het was best druk in het park, waar ik me in eerste instantie over verbaasde. Toen besefte ik me dat het zaterdag was, dus dat de Noren gewoon weekend hadden en er waarschijnlijk graag op uit wilden met dit mooie weer. Weer zo’n helder moment van Merel. Na het park helemaal rond te zijn gelopen, heb ik nog een tijdje op een bankje in het park genoten van de zon. Het was op dit bankje dat ik mijn volgende bestemming bepaalde. Ik besloot om naar Bygdøy te gaan. Dit is een schiereiland aan de zuidwestkust van Oslo. Op het schiereiland bevinden zich een aantal musea: het Vikingschip museum, het Noorse volksmuseum en het Frammuseum. Ik besloot naar het Noorse volksmuseum te gaan. Dit is – bleek toen ik daar aankwam – een openluchtmuseum met reconstructies van oude Noorse huizen, boerderijen, een staafkerk, verschillende tentoonstellingen en demonstraties. Best interessant, maar ik moet eerlijk zeggen dat dit meer iets is waar je een hele dag naartoe gaat met het gezin. Er was veel te veel te zien, dus ik heb een aantal dingen uitgekozen en besloot na een uur of 2 dat ik wel genoeg had gezien. Ik wilde namelijk ook graag nog naar Aker Brygge, een wijk aan het water van de Oslofjord die bekend staat om haar sfeer en restaurantjes.

Een bus van 20 minuten later stond ik aan het begin van de wijk. De muziek kwam me tegemoet en in combinatie met het zonnetje werkte dit direct als endorfineshot. Ik was eigenlijk van plan om op 1 van de terrasjes te zitten en onder het genot van een biertje mijn dagelijkse “blink” (samenvatting van een populair boek) te luisteren. Helaas zat werkelijk alles vol. En naar de restaurants die niet vol zaten, durfde ik niet eens te kijken, zo duur zagen die eruit. Op zich ook best logisch om 4 uur ’s middags op een zonnige zaterdag, maar jammer was het wel. Ik besloot daarom maar aan de pier bij de jachthaven op een bankje te gaan zitten en daar mijn blink (en vervolgens mijn muziek) te luisteren. Ik had er wel kunnen zitten tot zonsondergang. Helaas hield mijn koptelefoon het na een uur of 2 voor gezien (batterij op) en ik moest toch ook echt gaan bedenken wat ik wilde eten. Aangezien het er niet op leek dat ik een plaatsje in 1 van de restaurants zou kunnen bemachtigen, besloot ik nog een keer in het hostel te koken. Ravioli en pesto it is. In de keuken kwam ik een Nederlandse jongen met zijn vader tegen die brood aan het roosteren waren voor tosti’s. Omdat ik toch te veel pasta had, bood ik ze wat aan en daar leken ze erg dankbaar voor. Na nog wat te hebben gepraat en ervaringen te hebben uitgewisseld, ben ik naar mijn kamer – een 6-persoonsslaapzaal  voor mij alleen – gegaan om mijn blog bij te werken en te netflixen.

Dag 20

Vandaag eindigde het ontbijt gelukkig iets later, aangezien het zondag is. Helaas moest ik wel voor 10 uur uitgecheckt zijn, wat erin resulteerde dat ik mijn wekker alsnog relatief vroeg moest zetten. Vandaag staat de (terug)reis naar Kristiansand op het programma. Dit is ongeveer 4 uur rijden. Nadat ik nog een keer mijn benzinetank had volgegooid (ik kan volgens de meter nu zo’n 260 kilometer meer rijden dan op een volle tank in Nederland), kon de reis naar Kristiansand beginnen. De weg van Oslo naar Kristiansand is niet te vergelijken met de wegen waar ik de afgelopen 3 weken overheen heb gereden: het grootste gedeelte van de route bestaat uit 2 banen voor dezelfde richting (dat is 100% meer dan ongeveer elke andere weg in Noorwegen). Daarnaast mag je een deel van de route 90, 100 of zelfs 110 kilometer per uur rijden! Vergeleken met de haarspeldbochten waar je 80 kilometer per uur mag (maar niet kan) rijden, is dat al heel wat. Het was dus een relatief rustige rit. Helaas ook de rit met de minst mooie uitzichten en bezienswaardigheden. Ik kwam dan ook (inclusief een paar stops) zo’n 5 uur later aan in Kristiansand. Ik had hetzelfde hotel geboekt als op de heenweg, dus als ik genoeg had van het uitzicht uit mijn raam (dat niet per se heel geweldig was) kon ik naar een bomenmuur staren.

Ik besloot de laatste uren van de (na)middag te gebruiken om naar het schiereiland Odderøya te lopen. De wijk op het schiereiland bestaat uit de kenmerkende rode, gele en groene houten huisjes en als je iets verder loopt, kun je een mooi stukje architectuur bewonderen: Kilden, een gebouw uit 2012 dat dienst doet als concertzaal en theater (dank je wel, Wikipedia). Al is dit gebouw lang niet zo indrukwekkend als het Operahuis in Oslo, toch is het leuk om zulke moderne architectuur naast de gekleurde houten huisjes te zien. Inmiddels was het een uur of 6 en besloot ik een lekker restaurant te zoeken om te avondeten. Ik ben geëindigd in een Italiaans restaurant met hele lekkere pizza’s (met ontzettend veel knoflook – het is maar goed dat ik alleen slaap). Eenmaal terug aangekomen in het hotel heb ik nog even gewerkt aan mijn blog en ben ik – voor mijn doen – relatief vroeg gaan slapen.

Dag 21

Vandaag was – helaas – de laatste volle dag in Noorwegen. Ik had niet veel op het programma staan, behalve mijn langverloren Fitbit ophalen. Jawel, u hoort het goed. Mijn fitbit die ik op dag 8 van mijn reis ben verloren, die gevonden is door de lieve mensen van het kajakcentrum en die ik helaas bij mijn verdere hikes heb gemist. De jongen die me had geholpen met het huren van een kajak was gelukkig van plan om naar het vakantiehuis van zijn familie in Lindesnes – zo’n uurtje reizen vanaf Kristiansand – te gaan. Ik kon mijn fitbit daar ophalen. Met 2 sixpacks bier (waarvan 1 Heineken, want ja: Nederlanders blijven Nederlanders) als bedankje ging ik op weg naar Lindesnes. Aan het begin van mijn reis ben ik hier ook heen gegaan, toen ik onderweg was naar Stavanger. Maar ik kan u vertellen: Lindesnes voor een tweede keer zien is absoluut geen straf. Veel Noren hebben hun vakantiehuis in dit gebied, vanwege de mooie uitzichten, de mogelijkheden op het water en (over het algemeen) het goede weer. Eenmaal aangekomen bij het vakantiehuis (en niet zomaar een vakantiehuis: een huis met 5 slaapkamers en 3 badkamers!), vroeg mijn nieuwe Noorse vriend of ik een biertje met hem mee wilde drinken en daar zei ik natuurlijk geen “nee” tegen. Ik heb mijn laatste volle dag in Noorwegen – en daarmee het einde van mijn reis – dus goed ingevuld met bier, goede verhalen, een leuke hond, films en lekker eten.

De gedachte dat dit mijn laatste dag is, maakt me droevig en tegelijkertijd gelukkig. Ik heb zoveel mooie dingen mogen zien en ervaren: de hikes die ik heb gedaan, de uitzichten die ik heb gezien, de steden die ik heb ontdekt, de routes die ik heb gereden, maar vooral: de mensen die ik heb ontmoet! Al lezen die mensen mijn blog niet, toch wil ik ze bedanken voor het onvergetelijk maken van mijn reis. May we meet again.

Bhuvanesh

Claus

Ruben

David

Celene

Kim

Maxence

Augustin

Marveen

Rebecca

Jeroen

Marius