Roadtrip Noorwegen - dag 6 en 7

Ik denk dat ik er maar een tweedaagse blog van ga maken. Het is me ook gisteren niet gelukt om mijn blog van die dag te schrijven en te uploaden. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat niet komt omdat ik zo laat op mijn hotelkamer was dat ik geen tijd meer had om te schrijven. Maar nadat ik een pizza om de hoek had gehaald en deze rond 20:00 in mijn hotelkamer schaamteloos naar binnen zat te werken, had ik vooral erg veel zin om een avondje alleen maar te chillen. Dus ik zette het nieuwe seizoen van “Into the night” op Netflix op en heb een avond helemaal niks gedaan. Excuus dus, dat jullie weer een dagje moesten wachten. Hierbij daarom als compensatie een extra lange blog over dag 6 en 7 van mijn trip.

De dag na de Preikestolen hike heb ik het bewust rustig aan gedaan. Ondanks dat de hike niet per se als “zwaar” wordt gezien (we werden tijdens de hike ingehaald door een kind van een jaar of 9 en later kwamen we een stel tegen waarvan de vader – naast zijn normale bagage – een kind van ongeveer een jaar op zijn rug droeg), voelde ik aan de spierpijn in mijn benen dat mijn lichaam toch niet helemaal gewend is om 8 kilometer lang een hoogteverschil van 500 meter te overbruggen. Rustig aan doen betekende echter niet uitslapen. Mijn Britse medereiziger – met wie ik de dag ervoor de Preikestolen had gelopen – vond het een leuk idee om een rondvaart op de Lysefjord te doen. Dit is een fjord dichtbij Stavanger, waar ook de Preikestolen aan ligt. Prima idee. Alleen de rondvaart vertrok al om 10:00 ’s ochtends. Aangezien ik inmiddels was verhuisd naar een ander hotel, dat iets meer uit het centrum van de stad ligt, moest ik bijtijds opstaan om de boot niet te missen (pun intended). Het bijtijds opstaan lukte gelukkig en ik stond braaf rond de afgesproken tijd (lees: 8 minuten te laat) bij de B&B te wachten. Niet wetende dat mijn medereiziger nog slechter is in op tijd zijn, waardoor ik 10 minuten heb gewacht en we – letterlijk – hebben moeten rennen voor de boot. Gelukkig werden we, net voordat de touwen los werden gehaald, nog naar binnen gelaten. De rondvaart duurde 3 uur en bevatte een aantal stops (als in: langzamer varen) op een paar mooie plekken. 1 stop was zelfs om een drietal berggeiten te voeren. Ze wisten precies waar ze moesten staan om het eten, dat door een in Noorwegen wonend, uit Spanje afkomstig en een beetje Nederlandse pratend (je leert wat als je je ontbijt bij hem aan de kiosk haalt) bemanningslid werd gegooid, zo snel mogelijk op te vangen. Heel schattig. Het was een beetje regenachtig en mistig tijdens de rondvaart, maar dat maakte het uitzicht alleen maar mooier. Ik snap eindelijk waarom Noorwegen zo bekend staat om zijn trollen: wanneer je door de mist naar de bergen kijkt, verwacht je bijna dat er ineens een trol uit de mist komt lopen. Ik heb me weer staan vergapen aan de uitzichten: de ongerepte natuur van Noorwegen is gewoon zo mooi.

Na de rondvaart hebben we wat geluncht bij een restaurant aan de haven. Ik kan met gepaste blijdschap mededelen dat mijn eerste goede maaltijd in een Noors restaurant een feit is. De poke bowl die ik had besteld was erg lekker en ik heb er dan ook goed van genoten. Na de lunch heb ik mijn nieuwe Britse vriend uitgezwaaid op het vliegveld en ben ik weer teruggegaan naar mijn hotel. De rest van de middag en de avond heb ik het dus rustig aan gedaan en ik ben redelijk bijtijds gaan slapen. De volgende dag zou ik namelijk weer naar een nieuw plaatsje rijden, wat zo’n 150 kilometer verderop ligt.

Vandaag ben ik bijtijds opgestaan en heb ik bij het café van het hotel/ziekenhuis mijn ontbijtje gehaald. Een soort kaneelbroodje, maar dan met bladerdeeg. Ik heb het al meer gezien in Noorwegen, dus ik denk dat het hier erg populair is. Nadat ik het broodje op had en al mijn spullen (en ik heb veel spullen) weer in de auto had geladen, kon de tocht naar Lysebotn bijna beginnen. Eerst moest er namelijk nog getankt worden. Het valt me op dat als ik in Noorwegen (maar ook in Denemarken) tank, mijn display aangeeft dat ik zo’n 100 kilometer meer kan rijden dan dat ik in Nederland op een volle tank kan. Het duurt ook welgeteld 2,5 keer knipperen en die eerste 100 kilometer is er weer vanaf, dus zo groot zal het voordeel helaas niet zijn. Nadat ik had getankt, kon de tocht naar Lysebotn dus echt beginnen. Er zijn 3 manieren om Lysebotn vanaf Stavanger te bereiken. 2 hiervan betekent een overtocht met een ferry. Omdat ik geen zin had om dat allemaal uit te zoeken, koos ik voor de enige autoweg die naar Lysebotn leidt (het is helaas geen Rome). Het is wel een ontzettend mooie tocht. Ik weet dat ik in herhaling val, maar het is allemaal zo indrukwekkend. Je zou zeggen dat je het na een tijdje wel allemaal hebt gezien, maar iedere nieuwe plek, iedere nieuwe rit, het één is nog mooier dan het ander. Vandaag leek het wel alsof ik op een andere planeet reed. Ik hoop dat de foto’s en video’s ook maar een fractie kunnen overbrengen van wat ik hier in werkelijkheid allemaal zie. Het laatste deel van de route naar Lysebotn bestaat uit een weg met heel veel haarspeldbochten. Deze weg was voor nu goed te doen, aangezien het bergafwaarts was en er niet veel ander verkeer reed. Daarbij is de rand van de weg goed afgeschermd door middel van een betonnen muur, dus mijn rijskills die ik in Gran Canaria heb opgedaan, waren niet eens nodig.

Eenmaal aangekomen op de camping heb ik mijn tentje opgezet en mijn (zelfopblaasbare) luchtbed zelf opgeblazen (letterlijk). De camping ligt aan de Lysefjord (dezelfde fjord als waar ik gisteren met de rondvaart op ben geweest en waar de Preikestolen aan ligt), wat zorgt voor een prachtig uitzicht. Het was vandaag mooi weer dus ik vond dat ik mijn tweede Noorse biertje van de vakantie wel had verdiend. De receptie van de camping is tegelijkertijd een bar, restaurant, verhuur en informatiecentrum, dus dat kwam goed uit. Het biertje dat ik had besteld was bijna duurder dan mijn campingplaats (€10,31 zonder fooi), maar het was het zeker waard. Scheelt ook dat de zon goed aan het schijnen was en het uitzicht niet beter kon. Ik ben op het terras blijven zitten totdat de zon achter de berg verdween en daarna ben ik mijn eten gaan maken. Ik zeg “eten maken” en niet koken, want heet water in een zakje adventure food gieten en 10 minuten wachten tot je kan eten, mag geen koken genoemd worden. Vanavond ga ik bijtijds slapen, want morgen ben ik van plan om de hike naar Kjeragbolten te doen. Deze hike is langer en zwaarder dan de Preikestolen, dus ik wil goed uitgerust zijn en bijtijds vertrekken. Welterusten!

Dingen die ik vandaag heb geleerd:

1.      Tunnels in Noorwegen worden vaak van tevoren aangegeven met een bordje waarop staat hoe lang de tunnel is

2.      Tentstokken kunnen breken.

3.      Op Reislogger mag je maar maximaal 15 minuten aan filmpjes in 30 dagen uploaden. Ik heb daarom eerdere filmpjes van mijn account afgehaald, zodat ik filmpjes van vandaag en gister kon uploaden.